Bilmeyene ben..

Hep sürüden ayrı olmayı seçtim…
İnsanların haklarına ve ahlaki kurallara uymanın dışında,insanların istediği gibi değil de kendim olmayı tercih ettim..
Bazen eleştrildiğimde oldu,bu yönümün beğenildiği de ama ben ben olmayı tercih ettim …
Beğenilmek kaygısıyla yaşamadım hiç..
Bana göre doğru buydu,olduğum gibi görünmek,riyadan uzak,sadece sevdiğim insanlara sevdiğimi söylemek..Yalandan hep hep nefret ettim,yalan söyleyen biri her şeyi yapabilir bana göre…
Çıkışlarım sert,duruşum soğuk oldu hak edene,tabi ki melek de değilim o yüzden…
Bunun yanında kimse bana ”sen kimsin..?” diye soramadı,çünkü açıkca ben kendimi belli ettim her zaman…
Kendimi tanıtmak istediğime açık yürekli,istemediğime kapalı kutu oldum…
Sevmediklerim varsın beni tanımasın dedim..
Kavgaları sevmedim asla,kavgadan mümkün olduğunca kaçtım…Ne var ki gerektirdiği yerde de kavganın içinde istemesem de bulunmaktan kaçmadım..Bu yüzden çok kavga eden insanları ayırmışlığım vardır.Ya da sayılıda olsa kavganın baş rolünde de bulunmuşluğum…Aciz bir insan gibi görünmekten hep nefret ettim,Kimsenin yanında ağlayamayışım bu yüzdendir..Aslında duygularımı yoğun yaşayan biriyim ama yalnızken..Açık sözlüyüm evet zaten ne geliyorsa başıma da bu yüzden geliyor…
Kimseyi kendimden üstün ya da aşağıda görmedim…
Küçük dağları ben yarattım edasıyla davranmadım hiç.Ne egomu şişirdim ,ne de kompleksli oldum..Her ikiside bana göre kişilik bozukluğudur…
Çok çeşitli insan tanıdım,benim onları tanıdığımı bilmelerini istemedim..Gerektiğinde salağı da oynamayı tercih ettiğim zamanlar oldu karşımdaki insanların iyilik ve kötülük kapasitelerini ölçebilmek adına ama bu tür düşündüğüm insanlara asla ikinci bir şansı vermedim ve güvenmedim…
İnsanlardan çok hatalar gördüm ve bu yüzden de tedbiri elden bırakmadım..
Hayatımdan mutluyum,arada iniş çıkışlarım olsada her insan gibi,
ben,ben olmayı sevdim ,
ya siz ,siz olmaktan memnun musunuz?